Πέφτοντας ο «Πολύδωρος» στα μάτια της Πανδώρας,

–σαν τα χειρότερα, ποτέ, σ’ αυτή που στέλναν δώρα–­

πιπίλιζε στο μυαλό του –λες κι ήταν αυτής της ώρας–

να πήγαινε αδιάβαστος –αυτοκτονώντας– τώρα.

 

Κεφάλι, σαν κλούβιο αυγό, δώρο –τι κολοκύθι!–

θα ήταν δυνατόν ποτέ κείνη να εξιτάρει;

Όταν τον είδε τα ’χασε, αυτήνα να μην πείθει

–που θα κεράτωνε μετά– άντρα της να τον πάρει.

 

…………………………………………………

…………………………………………………

…………………………………………………

…………………………………………………

 

Εμφάνιση δύο (2) στροφών από συνόλου 11