ΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟ(Σ)ΚΛΗΣΗ ΣΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ
Φανταστική επιστολή στον «βασιλιά» της σάτιρας Γ. Σουρή Θέμα: Σατιρικοί αγώνες για την ανάδειξη νέου αρχηγού Δ/νση: Οδός Αναπαύσεως Ποιητών Σάτιρας, αρ. 1919 (μ.Χ.) Τ.Κ.
Ποιήματα (δείγμα)
ΒΙΟΣ ΑΒΙΩΤΟΣ
Όταν έχω τις μαύρες μου κι είναι βαρύ το κλίμα σκέφτομαι αν καλύτερα θα ένιωθα στο μνήμα… Και τότε φαντασιώνομαι νεκρός πώς θα γελάω
ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ
Φορέας κορονοϊού, που έγινα προσφάτως, χαρούμενος αισθάνομαι, δηλώνω δε: – κεφάτος π’ αδυνατώ να προσβληθώ εξ άλλης ασθενείας και να πεθαίνω εξ αυτής, λόγω κακής
ΈΝΕΚΑ ΠΑΣΧΑ
Χριστός Ανέστη σαν ακούς – και Αληθώς Ανέστη… τ’ αρνάκια σ’ όλους τους Γραικούς θα τρέμουν σαν τον χέστη. Βρε τύχη τα καημένα! –εκείνα
ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΜΥΤΗΣ
Αν σηκώνει ψηλομύτες –τέτοιο βάρος μη σ’ τη θλίψει– μόνο ξένοι βλέπουν κείνη – λες κι αυτοί την έχουν κρύψει. Άσ’ τα βράσ’ τα θα
ΠΑΝΤΟΥΜ (ΜΠΟΥΝΤΡΟΥΜ)
Οι άγγελοι θα βρίσκονται μες στου Παράδεισου το μέλι και οι διάβολοι, εργάτες αιώνιοι, δίπλα στη φωτιά. Τους αγγέλους όμως διόλου, μες στη γλύκα τους,
Ο ΝΑΥΑΓΟΣ
(ΈΝΑΣ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ)
Τόσο νερό δεν είχα πιει σε όλη τη ζωή μου, όσο κατέβασα εδώ –θαλασσινό– πνιγμένος. Τίγκα στο αλάτι, δυστυχώς, να τρέμει η ψυχή μου, αλλά
Ο ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗΣ ΗΤΑΝ… ΧΙΩΤΗΣ
(ΠΟΙΟΣ ΝΑ ΤΟ ’ΛΕΓΕ!) (Ο ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ ΙΠ-ΠΟΤΗ)
Καταγωγή από τη Χιο είχε ο Δον Κιχώτης γι’ αυτό και τη μαστίχα της γνωρίζει η ανθρωπότης. ……………………… ……………………… ……………………… ……………………… Δεν ήτανε
Ο ΤΕΜΠΕΛΗΣ
Πολύ βαριέμαι στη ζωή, καθόλου δε μ’ ευχαριστεί ποτέ να κάνω κάτι. Πάντα νομίζω μ’ ευνοεί πολύ –γιατί έχω κουραστεί– μονάχα το ραχάτι.
ΝΕΦΕΛΗΓΕΡΕΤΗΣ
Σιγά μη σας αφήσω εγώ μέσα στην αμαρτία χωρίς να κεραυνοβολώ τα ατοπήματά σας! Κανέναν δεν θα συγχωρώ κι ούτε με νοιάζει η αιτία –
Λύρας Ιωάννης
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα.
Το παρόν, είναι το πρώτο του σατιρικό βιβλίο ποίησης. Περιλαμβάνει σατιρικά ποιήματα που αφορούν την καθημερινότητα της ζωής μας. Στους στίχους του περιγράφει με γλαφυρότητα και ιδιαίτερο χιούμορ, με τρόπο απλό αλλά και φιλοσοφική διάθεση, τις προσωπικές του απόψεις για όσα απασχολούν τον καθένα μας σήμερα.